Over Koen Palinckx

Koen is geboren op 2 oktober 1969, is sinds 2001 de partner van Nathalie en de papa van Arthur (19), Marie (17) en Elise (12).

Vanaf zijn geboorte woont Koen in Ekeren. Zijn familie aan zowel vaders als moeders kant zijn afkomstig van de Donk en het Centrum. Zijn familie is ook nogal bedrijvig geweest in de Ekerse politiek en het verenigingsleven. Grootvader Palinckx was gedurende 18 jaar schepen en 11 jaar burgemeester, grootvader Tiest (langs moeders zijde) was 6 jaar OCMW-voorzitter, enkele jaren schepen en ook de allerlaatste burgemeester van het zelfstandige Ekeren. Een van zijn overgrootvaders langs moeders zijde, Jef Van Vlierberghe,  was ook gedurende vele jaren schepen. Zijn vader was ook zeer actief in het verenigingsleven, oa. als voorzitter van  KMV Sint-Cecilia Donk. Zijn moeder werkte jarenlang in Ekeren. De appel valt dus niet ver naast de boom zeker?

Ekeren betekent voor hem niet enkel een 'thuis' maar ook een engagement. Hij zet zich met hart en ziel in voor de Ekerse gemeenschap en tracht een steentje bij te dragen aan de uitbouw van een mooie, aangename en dynamische leefgemeenschap in de schaduw van de grootstad.

over V-bommen, loopgraven en veteranen

Politiek is voor Koen een engagement waar hij veel tijd en energie in steekt. Daarnaast tracht hij nog heel wat tijd te steken in zijn grote passie, met name de geschiedenis van beide wereldoorlogen. Als historicus publiceert hij af en toe over deze periode of werkt hij nu en dan aan een tentoonstelling.

Sedert 1999 houdt hij zich intensief bezig met het bestuderen van de geschiedenis van de V-wapens (V1 en V2) en de relatie van deze vliegende bommen met onze streek. In 2000 en 2004 resulteerde dit in twee drukbezochte tentoonstellingen en in een publicatie. Ook nam hij samen met toenmalig Antwerps cultuurschepen Heylen het initiatief voor de oprichting van een monument ter herinnering aan de slachtoffers van de V-bommen. Sedert september 2004 is dit monument te bewonderen op de Leopold Dewaelplaats in hartje Antwerpen.

Wanneer hij de kans ziet om tijdens een van zijn reizen een voormalig slagveld te bezoeken, zal hij dat niet laten. Ook oorlogskerkhoven spreken hem aan, het zijn plaatsen van bezinning, herinnering, stilte en ontzag.